Waanzinnig sterke longread in de Guardian over die vermaledijde vrijheid van meningsuiting en vooral de sneeuwvlokjes die vinden dat er een ‘crisis in free speech’ is. Die is er namelijk helemaal niet, zoals je hopelijk al wist. “Trolling has becoming an industry”. Die (koosnaamalert!) VVMU is verworden tot het recht opeisen om te mogen zeggen wat je wilt, zonder dat een ander daar iets van mag vinden. Dat laatste werd vroeger “weerwoord” genoemd, lezertjes boven de 25 zullen zich dat ongetwijfeld nog herinneren.
Het is is juist dat weerwoord - ik vat nog steeds het stuk samen - dat de laatste jaren steeds meer oppositie krijgt en in het verdachtenbankje wordt geplaatst door vooral extreemrechtse en een enkele -linkse roeptoeter die vinden dat ze ook niks meer mogen zeggen. “Mijn recht om te mogen zeggen wat ik wil wordt me afgenomen1!!!1!” Eh, nee, je bent een letterlijke neo-nazi die elke avond voor een altaartje van de besnorde baas neerzijgt. Wij willen gewoon niks met je te maken hebben en zeggen dat dan ook luid en duidelijk. Zelfs de meest iconische wetgeving over VVMU, het Eerste Amendement op de Grondwet van de Verenigde Staten, was geen voorstander van absolute vrijheid: zo vielen smaad, profaniteit - het was eind 18e eeuw weet je nog? - misleidende advertenties en nog wat niet onder het begrip. Free speech was volgens de schrijvers bedoeld om het (publieke) debat te ondersteunen, niet om de tegenstander monddood te maken en grof te beledigen zoals tegenwoordig de norm is geworden.
Conclusie: er zit absoluut een grens aan de VVMU en we hebben altijd nog de rechter. Maar vooral is dit recht in deze het laatste decennium volledig ontspoord. En dat is wel degelijk een groot probleem. Verplicht leesvoer.